دزیره

بسم الله

نمیتونم بگم این روزا پر اضطراب‌ترین روزای زندگی منه، چون بدتر از این رو هم گذروندم... ولی در نوع خودش سختیِ بی سابقه‌‌‌ای داره

داشتیم زندگیمونو میکردیم، هر روز با تکرار جمله‌ی " تا به شلوغی و گرونی دم عید نخوردیم خریدامونو تموم کنیم"، سرگرم بودیم با گیر دادن به فلان جمله‌ی خواهرشوهر و برادرشوهر، مشغول تلاش برای برنامه ریزی سال جدید، کرونای منحوس از راه رسید. راستی راستی کی فکرشو میکرد که دیگه هیچی سرجای خودش نباشه

خدا کنه این روزا زودتر بگذره و برای همه به سلامت بگذره ...

خدا کنه این مهمون ناخونده زودتر بارشو ببنده و بره ...

کاش به روشی که آدما نیاز دارن بهشون محبت کنیم نه به روشی که خودمون عشقمون میکشه. وقتی با ادبیاتی به کسی محبت میکنی که اونو بلد نیست، فقط داری خودتو سرکار میذاری و اونو میرنجونی و اسیر بغض میکنی

میگه پدر و مادر هرکاری میکنن وظیفه شونه. بچه اوردن "باید" وظایفشونو نسبت بهش انجام بدن هیچ حقی هم به گردن ما ندارن. بچه‌های این دوره انقد گرفتارن که خیلی هنر کنن از پس زندگی خودشون بربیان...

به این فکر میکنم بچه‌های این دوره انقد گرفتارن که به پدر و مادرشون رسیدگی نمیکنن یا بالعکس ...

با خودم فکر میکنم بچه‌هایی که انقد رویاشونو میبافم ممکنه وقتی بزرگ شن این حرفو بزنن؟

بسم الله

امروز رفته بودم پارک بانوان ورزش کنم. دو سه تا خانوم نزدیک به من ایستاده بودن و صحبت میکردن. مکالمه شون برام جالب بود:

- کرونا هم که وارد ایران شده

+ عه؟ کی گفته ؟

- وارد شده . تلویزیون نشون داد

+ من ندیدم . واقعا تلویزیون گفت؟

-تلویزیون که چیزی نشون نمیده بابا ( من : :| . جمله قبلیِ گوینده : | )

+ حالا کدوم شهر اومده؟

- نمیدونم کجا بود فقط میدونم اومده

+ هیچ کاری هم نمیکنن اینا. باید پیشگیری کنیم. میگن ده دیقه (:| ) باید دستتو بشوری هر دفعه

پ.ن. به ناتوانی مسئولین در مقابل انواع بحران‌ها اعتقاد راسخ دارم و فقط از خدا میخوام که در مقابل بلاها از همه مون محافظت کنه