دزیره

آخرین کتاب مستور رو امروز دست گرفتم و یک روزه تمومش کردم. من نقد نوشتن رو بلد نیستم، علمشم ندارم، اما تنها چیزی که میدونم اینه که با کتابای مستور مدهوش میشم و ازشون لذت میبرم. شخصیت‌هاش رو دوس دارم، درکشون میکنم و جذب میشم و باهاشون زندگی میکنم.

داستان غلط املایی‌های عمدی کتاب هم جالبه، اوایلش برای من که همیشه ملانقطی بودم توی املا، خیلی عجیب بود، اواخرش استرس داشتم نکنه املای واقعی کلمات رو یادم بره :)

کتاب معسومیت درباره شخصیتی به نام مازیاره، پسر رابین و مهناز ... یه برش از زندگی مازیار که به نظرم برای این دورانِ حبس خانگی، کتاب سبک و خوبی بود.